Acıyor...

Turgut Uyar Acıyor

Merhaba


Size zaman zaman sevdiğim şairlerin yüreğime dokunan şiirlerini paylaşacağımı söylemiştim. İşte bu da onlardan biri.
Sessizlik lütfen...

Acıyor 

Mutsuzluktan söz etmek istiyorum
Dikey ve yatay mutsuzluktan
Mükemmel mutsuzluğundan insan soyunun
Sevgim acıyor
Biz giz dolu bir şey yaşadık
Onlarda orada yaşadılar
Bir dağın çarpıklığını bir sevinç sanarak
En başta mutsuzluk elbet
Kasaba meyhanesi gibi
Kahkahası gün ışığına vurup da öteden beri yansımayan
Yani birinin solgun bir gülden kaptığı frengi
Öbürünün bir kadından aldığı verem
Bütün işhanlarının tarihçesi sevgim acıyor
Yazık sevgime diyor birisi
Güzel gözlü bir çocuğun bile
O kadar korunmuş bir yazı yoktu
Ne denmelidir bilemiyorum sevgim acıyor
Gemiler gene gelip gidiyor
Dağlar kararıp aydınlanacaklar
Ve o kadar
Tavrım bir çok şeyi bulup coşmaktır
Sonbahar geldi hüzün
İlkbahar geldi kara hüzün
Ey en akıllı kişisi dünyanın
Bazen yaz ortasında gündüzün sevgim acıyor
Kimi sevsem
Kim beni sevse
Eylül toparlandı gitti işte
Ekim filan da gider bu gidişle
Tarihe gömülen koca koca atlar
Tarihe gömülür o kadar

 Turgut UYAR

Devamını Oku »

Acılarla Sorularla...

Acılarla Sorularla

İşte yine kapıldım
 O can sıkıntısına;
 İçimde bir tozlu
 Sarnıç boşluğu,
 Gitmekle kalmak
 Arasında karasız
 Yürüdüm kederle
 Dağlara doğru.
 Yüzlerce soru
 Vardı aklımda,
 Kulaklarımda
 Bir garip uğultu
 Ölümü kullanamazdım;
 Bir yerlerde
 Bilmediğim birilerine
 Belki ayıp olurdu.
 Belki de hiç
 Ummadığım
 Sevgisi tarazlı biri;
 Koparıp bana ilişik
 Umudunu
 Bir kitabın arasında
 Yamyassı Kuruturdu
 Bir gazetenin
 Ölüm ilanlarında
 Okuyup adımı,
 Öfkeye dönüştürürdü
 Sandık kokulu Hüznünü
 Ve ölümü inatla,
 Yok yere savunurdu.
 Ben bunca yıl
 Bunca insan tanıdım
 Yüreği zehir dolu;
 Yine de insanlardan
 Kesmedim umudu.
 İnsan dedim
 Yekindim;
 Paylaştım varı yoğu.
 Ben neden
 Dudaklarının arasında
 İğneler tutan
 Bir terzi suskunluğunu
 Prova ediyorum
 Şimdi bu yol boyu
 Kederle yürürken
 Dağlara doğru?
 Neden kedi seven
 Bir insan Olduğumu
 Biliyorum da
 Kedisiz ve sevgisiz
 Getiriyorum
 Yaşadığım günlerin
 Yaprak döken sonunu?
 Cevapsız sorunun
 Boynu büküktür,
 Hemen anlar
 Yetim olduğunu.
 Ben neden hala
 Duyuyorum avucumda
 Bir çocuk elinin
 Sızlayan boşluğunu?
 Hipodromda yatıp
 Kalkan bir adamın
 Ölü bulunduğunu
 Yazdı gazeteler
 Geçenlerde
 Haber olarak.
 Tokatlıymış
 Ya da Çorumlu.
 Bıraktığı nottan
 Öğrenilmiş
 Son isteğinin
 Ölürse terminale
 Götürülmek olduğu.
 Hipodromda yatıp
 Kalkan bir adam
 Kimin umuru!
 Acılarla sorularla
 Tiftikledim
 Bunca insanın
 Mutsuzluğunu.
 Düşündüm kendi sonumu.
 Hayrettir;
 İçim içime Nasıl da sığıyordu!
 Oysa ben kaç yıldır
 Kaç acı eskittim
 Unuttum
 Kaç ölüm gördüğümü.
 Bir omzumun
 Alçaklığı ondandır;
 Taşıdım kaç kişinin
 Kanayan tabutunu.
 Yıllar önce
 Ölümü seçen sevgilim
 Bunca sevgisizlik içinde
 İyi biliyordu
 Yetmeyeceğini
 İki kişinin birbirine.
 Bu yüzden döşeğinde
 Ölümle buluştu.
 Gömdük onu geçiştirip
 Polis sorgusunu.
 Onunla birlikte
 Neleri gömdük;
 Bir akşam içkisinin
 Coşkusunu,
 Sevincimizi gömdük
 Kürek dolusu
 Yüzlerce soru
 Vardı aklımda,
 Kulaklarımda
 Bir garip uğultu
 Ölümü kullanamazdım;
 Biryerlerde
 Birilerine
 Mutlaka ayıp olurdu.
 Dostlardan uzakta
 Bir bozgun akşamında
 Gerisingeri Dönerken kasabaya;
 Baktım gökyüzü Birden yıldızla doldu.
 Akşamın serinliği
 Alnıma vuruyordu...

 Metin Altıok

Devamını Oku »